تقریبا درون تمامی غارنگاری های مربوط به عصر پارسال سنگی، نقش اسب بسیار از هر سبع دیگری به چشم می خورد و این حیوان زیبا و اصیل با دقتی شهید زدنی به تصویر کشیده شده است. درحقیقت، فراوانی اسب در غارنگاری های این عصر بوسیله اندکی است که از نقوش هر چهار حیوانی که در غارهای فرانسه و اسپانیا دیده می شود، حداقل یکی متعلق بوسیله اسب است.
اسب در اغلب غارنگاری ها معمولا از سایر حیوانات قرین شیر، کرگدن، ماموت، گاومیش و خرس مبصر تر نقاشی شده است که از رله ویژه ی آن بین مردم های عصر پارسال سنگی خبر می دهد. به همین دلیل، ممکن است اجداد ما از اسب بخاطر جابه جایی و حمل ونقل یا حتی جوهر غذایی استفاده کرده باشند. بااین حال، پژوهشگران عقیده دارند قدمت این آثار هنری بوسیله هزاران سال قبل از اهلی کردن اسب بازمی گردد و عمده تر اینکه شواهد باستان شناسی حاکی از آن است که اجداد ما برای خوردنی بوسیله گوشت گوزن توکل بودند. علاوه پهلو این، از غارنگاری ها این طور برمی آید که اسب نزد اروپاییان عصر حجرجایگاه بسیار خاص ای داشته است.
ژرژ سُوِی، متخصص هنر ماقبل تاریخی از دانشگاه تولوزژان ژورس فرانسه، با بررسی ۴،۶۰۰ نمونه از غارنگاری ها و کنده کاری های دوران پارینه سنگی به نتیجه ی ذکرشده روان است. نقاشی های غاری که سُوِی گردآوری کرده است، بین ۱۲ تا ۳۰ هزاره سال قدمت دارند و در غارهای مختلفی در فرانسه و اسپانیا راحتی دارند. این دو کشور میزبان مجموعه ای از قدیمی ترین غارنگاری های تاریخ محسوب می شوند. سُوِی در بررسی های خود دریافته که با گذشت زمان، پهلو جایگاه اختصاص ی اسب در بین مردمان عصر پارینه سنگی افزوده شده است.
غارنگاری هایی از غارهای شووه (جانب راست) و غار لاسکو (سمت چپ) داخل کشور فرانسه که اسب را با شکوه و دقتی بی نظیر به شمایل کشیده اند.
سُوِی با یکروز بازی کردن از چندین متد تجزیه و تحلیل آماری نشان قسط اسب درون هنر اروپای باستان نقش ممتاز ای داشته است. درون کلکسیون ای که وی گردآوری کرده است، تقریبا ۳۰ درصد از کل نقوش حیوانات را اسب ها تشکیل می دهند و در سه گانه چهارم از تمامی محوطه های قدیمی حداقل یک تصویر از اسب به چشم می خورد. درحالی که اسب و گاومیش درکنارهم از فراوانی برابری تو غارنگاری ها برخوردار هستند و تقریبا نیمی از نقوش حیوانات را تشکیل می دهند، اسب بوسیله برهان نحوه و محل ترسیم از جایگاه سلطه برخوردار بوده است. همچنین، در ۴۴ درصد تابلوسنگ ها به شمایل کشیده شده و فراوان نم از گاومیش است.
سُوِی در این باره در استیناف خود نوشت:تنوع کشور ای که مشاهده کردیم، عمدتا گنجایش ی سبکی و موضوعی داشت. بوسیله نشانی مثال، شمار بیشتر نقوش گوزن در منطقه ی کانتابریا (اسپانیا) یا ترسیم نقوش بیشتری از ماموت در منطقه ی پریگور (فرانسه)، چیزی از ایستگاه اسب به عنوان سوژه ی سلیقه نقاشان عصر حجر کمتر نمی کند.
سُوِی سبب ترسیم اسب ها در غارنگاری ها را یکی از دلایل واقعی استدلال خود می داند. وی می گوید درحالی که بیشتر حیوانات به جانب چپ ترسیم شدند، اسب ، تنها حیوانی است که به سوی راست ترسیم شده است. کلاد بارری پژوهشگر دیگری است که در سال ۱۹۹۷ متوجه این موضوع شد؛ ولی بوسیله مولود ی خاصی دست جلوه گر نکرد. حال، سُوِی می گوید یافته هایش تردید بارری را پیاده شدن طرف کرده است:نقوش اسب در محل های بسیار کم قیمت و ایدئال از جلال آن خبر می دهد. این نقوش در نگرش های بلند و متناسب رؤیت ترسیم شدند. همین انتخاب نگرش های ممتاز به شکل نمادینی نشان دهنده ی سلطه اسب از حیوانات دیگر نزد مردم های عصر سنگ است.
غارنگاره ای به طول ۲٫۷ متر از یک اسب در سقف غار روفنیاک تو دوردگن فرانسه، احتمالا ارشد ترین نقاشی عصر پارینه سنگی از اسب است. در زیر همین نقاشی، حیوانات دیگری مانند گاومیش و ماموت و کرگدن به چشم می خورند. بوسیله گفته ی سُوِی، ترسیم یک حیوان با نسبت های کنجکاو روی دیواره ها خواه سقف غار، خارق العاده بی نظیری است و نقوشی که هنرمندان عصر پارینه سنگی از اسب کشیده اند، ازنظر لباس و ابعاد و حالت کاملا دقیق هستند. درحقیقت، پژوهشی که در سال ۲۰۱۲ انجام شد، نشان داد انسان های ماقبل تاریخی در ترسیم اسب از همتایان مدرن خویشتن بهتر بوده اند.مقاله های مرتبط:نگاهی اجمالی به رادیکال ترین محوطه های ماقبل تاریخی ایرانچرا ما انسان ها دست به خلق هنر می زنیم؟
ایپریل نوِل، پژوهشگری از دانشگاه ویکتوریا کانادا، می گوید باستان شناسان قبلا از بزرگی اسب خبر داشته اند. اگرچه نوِل اعتقاد دارد استیناف جدید بازهم از این فرضیه ایمنی می کند، همچنان نمی قابلیت با قطعیت از رله ویژه ی اسب در میان مردمان عصر حجر مصاحبت کرد. درمقابل به باور ی سُوِی، هنر سنگی با ادبیات های اساطیری گره خورده است؛ به همین دلیل، امکان پذیر است اسب از جایگاهی اساطیری در میان مردمان عصر سنگ برخوردار بوده باشد. با این حال، نوِل نتیجه گیری سُوِی را اندکی مبالغه آمیز می داند. بوسیله هرجهت، آنچه دو پژوهشگر در آن اتفاق دیدن دارند، رله ویژه ی اسب در هنر عصر پارینه سنگی است.بیشتر بخوانید:آیا سایر گونه های آدم فداکاری ششمین انقراض دسته پرسنل شدند؟دانشمندان بخاطر اولین مرحله انسان را درون حالت زیست تعویقی قرار دادندچرا احساسات منفی به کلی کریه نیستند؟فلسفه و تاریخ علم؛ آیا بصیرت می تواند بوسیله کامل سوالات ما پاسخ دهد؟ (بخش اول)با عجیب ترین فوبیاهای دنیا بیشتر آشنا شوید (پاره دوم)
درباره این سایت